Πέρα βρέχει.

Ξύπνησα μια μέρα κι...έβρεχε. Ηταν Μάρτιος προχωρημένος. Δεν μου άρεσε. Η βροχή με μελαγχολεί. Μου θυμίζει τα δάκρυα. Αυτά που έχω ρίξει σε στιγμές που ένιωθα λυπημένη. Θέλω να βγει γρήγορα ήλιος. Γίνεται, παρακαλώ;

Δε ξέρω σε ποιόν απευθύνομαι. Μάλλον, σε Εκείνον. Σ Αυτόν που είναι μέσα μου και με συμβουλεύει. Με βοηθάει να σηκωθώ όταν πέφτω. Τον λές και personal coach με χαρακτηριστικά νοσηλευτή. Ισως και γιατρό.
Oμως, εμείς οι κοινοί θνητοί, οι άνθρωποι, λέμε πως ο χρόνος είναι γιατρός.
Εμένα γιατί ο χρόνος δε μου επούλωσε τις πληγές;
Επιμένω να θυμάμαι. Δε λέω να ξεχάσω.
Μήπως όχι; Τελικά, ξεχνάω; Για να θυμηθώ. Μμμμ...
Κάποιες φορές, ναι. Κάποιες όχι. Πχ συνεχίζω να μιλάω ασταμάτητα στον μπαμπά μου που δεν είναι εδώ. Εχει χρόνια που έφυγε. Του ζητάω να με συμβουλεύσει. Τώρα, ...αν μπορούσε να μου κρατάει το χέρι και να μου χαμογελάει θα ήταν ακόμη καλύτερα. Δε γίνεται, όμως. Αποφασίστηκε να ταξιδέψει σε άλλους κόσμους. Εκεί βρέχει ή έχει ήλιο; Πως είναι άραγε;

Διακτινίζομαι. Γυρνάω στον κόσμο μου και σκέφτομαι. Δεν μπορεί να βρέχει παντού. Κάπου θα έχει ήλιο. Μπορώ να πάω; Εχει φθηνό εισιτήριο; Να μπω στο google να ψάξω places with sun; Για να δω τι θα μου βγάλει. Και καλά, έπιασα το google να μη με καταλαβαίνει. Μου δίνει options για:... where is hot in February; winter sun; holiday ideas;
Κατάλαβα. Δεν υπάρχει μέρος που να μη βρέχει τώρα.
Και οι άνθρωποι, όταν βρέχει, είναι όλοι θλιμμένοι όπως εγώ;
Αν μαζευτούμε όλοι μαζί θα λέμε δυσάρεστα πράγματα;
Δεν μπορεί.
Θα ξαναψάξω. Εβαλα λάθος αναζήτηση; The place where people are happy...
Πάλι δεν με καταλαβαίνει η, κατά τα άλλα, πανέξυπνη διαδικτυακή μηχανή.
Πληκτρολογώ την αντίστοιχη αγγλική αναζήτηση στα ελληνικά και με βάζει να περιηγηθώ σε σελίδες πχ με 15 συνήθειες των χαρούμενων ανθρώπων.
Καλά. Αντε γειά!

Ξέρω που υπάρχει ήλιος. Γενικά μιλάω. Ναι. Υπάρχει ήλιος. Και θα βγει. Σε λίγο ή στη χειρότερη, σε λίγες μέρες. Είναι Μάρτης και μπήκε η άνοιξη.
Θέλει λίγο υπομονή και θα έρθει.
Δεν έστησε ποτέ κανέναν σε ραντεβού. Η φύση δε στήνει.
Μόνο εγώ και κάποιοι σαν και μένα.

Μετά, είπα στον εαυτό μου: Μη σκας, για λίγο θα βρέχει.
Αρχισε το μυαλό μου να ᾽πετάει᾽ σε άλλα θέματα.
Αποφάσισα να ασχοληθώ με τα καινούργια. Με τους ήλιους.
Και τότε κατάλαβα γιατί υπάρχει η βροχή στη ζωή μου.
Για να με επαναφέρει στην αναζήτηση των ήλιων...
Και; Θέλεις να μάθεις τι σκέφτηκα;
Πως και τι πειράζει που πέρα βρέχει;